βρομύλος

ο

βρομερός, επιρρεπής σε βρόμικες πράξεις.

[ΕΤΥΜΟΛ. < βρόμα + (παραγ. κατάλ.) -ύλος, ενώ κατ' άλλους σχηματίστηκε στους αρχαίους χρόνους αναλογικά προς τα επίθ. σε -ύλος (πρβλ. δριμύλος, ηδύλος κ.ά.)].